Niesamowita historia spódniczki – poznaj ciekawostki z nią związane
Spódniczka to element garderoby, po który sięgamy w różnych sytuacjach. Czarna, ołówkowa w połączeniu z koszulą tworzy strój idealny do pracy w biurze, w którym obowiązuje dress code. Krótka, rozkloszowana spódniczka sprawia, że wyglądamy dziewczęco, dlatego świetnie sprawdzi się na randkę z ukochanym. Wspomniany element garderoby towarzyszy kobietom i mężczyznom od tysiącleci. Zmienia się jednak jego fason i design, co wynika z rozwoju technologii i mody. Historia spódniczki bardzo dobrze odzwierciedla pozycję kobiet w poszczególnych epokach. Poznaj losy tego popularnego elementu garderoby!
Proste przepaski na biodra w czasach prehistorycznych
Spódniczka to element garderoby, który uchodzi za stosunkowo łatwy do wykonania. Nic dziwnego, że towarzyszy ludziom – zarówno kobietom, jak i mężczyznom, od czasów prehistorycznych. Początkowo nasi przodkowie konstruowali spódniczkę ze skóry i liści. Chronili w ten sposób swoje ciało przed zimnem i uszkodzeniami mechanicznymi.
Jakie spódnice noszono w starożytności?
Kultury antyczne przyniosły większe zróżnicowanie krojów spódniczek. W starożytnym Egipcie prym wiodły proste przepaski na biodra, które szyto z oddychającego i higroskopijnego lnu. Dobrze urodzeni mieszkańcy Mezopotamii konstruowali zaś spódniczki z futra i skóry owiec, podkreślając w ten sposób swój prestiż społeczny.
Starożytna Grecja stawiała na prostotę, mieszkanki Hellady zazwyczaj skrywały swoje ciało pod plisowaną tuniką i spódnicą. Wspomniany strój wyróżniał się harmonią form. W starożytnym Rzymie zaś panie zakładały wielowarstwowe stroje, których dół przypominał spódnicę.
Spódnice z jedwabiu i aksamitu w średniowieczu
W średniowieczu design spódnic ewoluował. W tamtych czasach strój często wyrażał pochodzenie i pozycję społeczną. Kobiety, które mogły pochwalić się szlachetnym urodzeniem, wybierały bogato zdobioną spódnicę sukni. Najczęściej szyto ją z jedwabiu i aksamitu, a następnie dekorowano haftami i klejnotami. Stosowano wówczas warstwowane stroje i halki, przez co figura zyskiwała większą objętość w okolicach bioder.
Renesans i moda na mocno rozkloszowane spódnice
Renesans zapisał się jako epoka rozkwitu kultury, sztuki i nauki. W związku z tym, że zaprojektowano i rozpowszechniono efektowny stelaż, kobiety zaczęły nosić rozkloszowane spódnice. Swoją konstrukcją przypominały one dzwon. Spódnice w renesansie służyły do wyrażenia pozycji społecznej. Kobiety o szlachetnym pochodzeniu nosiły bogato zdobione modele.
Barok i spódnice z konstrukcją z fiszbin
W baroku królował przepych, co znalazło odzwierciedlenie również w ówczesnej modzie. Przy spódnicach zaczęto stosować konstrukcje z fiszbin, co sprawiało, że były jeszcze mocniej rozkloszowane niż w renesansie.
XIX wiek – spódnice z krynoliny i turniury
XIX wiek to czas, kiedy wprowadzono nowe rozwiązania. Spódnice wykonane z krynoliny zyskiwały ciekawy, kulisty kształt. Z kolei modele z turniury eksponowały tył sylwetki, tworząc efektowne fałdy na wysokości pośladków. Spódnice w XIX wieku nosiły wyłącznie kobiety, których rola w społeczeństwie ograniczała się do prowadzenia domu i wychowywania dzieci.
XX wiek – rewolucja w historii spódnicy jako efekt przemian społeczno-obyczajowych
W XX wieku nastąpiła rewolucja w historii mody. Wynikała ona z działalności ruchu emancypacyjnego. Kobiety chciały studiować na uniwersytetach, pracować zawodowo i brać aktywny udział w życiu politycznym. Potrzebowały bardziej praktycznych ubrań niż długie i ciężkie spódnice. W związku z tym już w latach 20. ubiegłego stulecia skrócono je do kolan. Z kolei w latach 50. dom mody Dior wylansował podkreślające talię spódnice o rozkloszowanym kroju. Największa zmiana nastąpiła jednak w latach 60., kiedy Mary Quant w odpowiedzi na rewolucję seksualną zaproponowała długość mini.
Jak wygląda spódnica w XXI wieku?
Dziś panuje ogromna różnorodność. Spódnice występują w długości mini, midi i maxi. Mają krój ołówkowy, rozkloszowany, trapezowy i plisowany. Szyje się je z bawełny, wiskozy, lnu, jedwabiu, poliestru i poliamidu. Bogactwo kolorów i wzorów pozwala dobrać spódniczkę idealnie dopasowaną do swoich potrzeb. Obecnie wspomniany element garderoby stanowi środek ekspresji i pomaga wyrazić swój indywidualizm.
Historia spódniczki pokazuje, że moda nieustannie się zmienia i stanowi odpowiedź na procesy społeczne. Prehistoryczny człowiek nosił opaski biodrowe ze skóry i liści. W XIX wieku pojawiły się okazałe krynoliny, a w latach 60. ubiegłego stulecia kobiety wybierały minispódniczki. Dziś coraz częściej zakładają je również mężczyźni i osoby niebinarne, aby wyrazić swój sprzeciw wobec utartych schematów.
28.04.2025